Na veel tegenslag gekend te hebben in de aanloop naar Rio, behaalde Jelle van Gorkom een zilveren medaille op de Olympische Spelen van 2016. Een prestatie waar de Gelderse BMX'er heel gelukkig mee was, maar ook één die hem uitdaagt voor de komende vier jaar. "Er is immers nog één plek mooier om na te streven" zegt hij daarover Bovendien hoopt hij een keer wereldkampioen te worden tijdens zijn loopbaan.
Ook van de mondiale titelstrijd heeft hij een medaille van zilveren kleur in zijn prijzenkast liggen. Of die ambitie in Rock Hill al direct kan worden waar gemaakt, is zeer de vraag. Van Gorkom kende opnieuw fysiek ongemak in de aanloopfase naar het belangrijkste sportevenement van dit jaar. "Maar zeg nooit nooit, dat heb ik inmiddels wel geleerd."
Zilver Rio motiveert
Van Gorkom kent tegenslagen. "Op de Olympische Spelen van Londen is mij voor mijn gevoel echt een topprestatie door mijn neus geboord. Ik had 3,5 jaar hard gewerkt om daar goed te zijn, maar door een val een half jaar voor dé wedstrijd van het jaar moest ik aan vorm inboeten. Daardoor was ik daar niet optimaal. Daarna heb ik met extra motivatie toe gewerkt naar Rio. Wordt zo’n olympisch optreden dan opnieuw een deceptie, dan weet ik niet of ik alles nog eens vier jaar had kunnen opbrengen.” Dat de medaille een zilveren kleur had, motiveert des te meer. "Het was een geweldige medaille, maar die plak had niet de kleur waar ik als klein jongetje van droomde. Dan wil je toch ook nog dat ene plekje hoger. Ik heb de drive om daar nog eens alles voor opzij te zetten, daar keihard voor te gaan. Ik heb vorig jaar de aansluiting met de wereldtop weer gevonden, kan mee doen om de medailles. Maar het is niet alleen Tokio 2020 waar ik de motivatie uit haal. Ik wil ook wereldkampioen worden. Niek Kimmann komt nog maar net kijken en heeft al twee wereldtitels behaald (waarvan één op de time trial, red). Ik wil ik ook wel eens in zo'n witte trui met regenboogkleuren rijden. Dat is een mooi tussendoel. Ik hoop dat ik vervolgens goed genoeg ben voor een nieuwe olympische cyclus. In acht jaar tijd drie keer op de Olympische Spelen staan is een droom. In iedere tak van sport is het uniek twaalf jaar lang aan de top mee te draaien. Dat motiveert net zoveel als een medaille."
Ik heb de drive om daar nog eens alles voor opzij te zetten, daar keihard voor te gaan.
Net op tijd hersteld
Hij heeft er een hard hoofd in of het nu al gaat lukken om die wereldtitel te behalen. "Het was nog niet zo mijn seizoen, het draaide niet super in de eerste maanden. Net toen ik er doorheen leek te komen in de Verenigde Staten, blesseerde ik me. Ik lag tijdens een wedstrijd in Salt Lake op kop nota bene, kon de anderen achter me laten, toen ik de baan uitvloog. Eerst dacht ik dat het meeviel, maar later bleek ik wel degelijk twee vingers te hebben gebroken. Dat is toch lastig in een sport waarbij je het stuur goed vast moet houden" zegt de Achterhoeker met gevoel voor understatement. Hij reed vijf weken geen enkele wedstrijd en kon zich op weg naar het WK maar één keer testen. "De conditie is goed en ik heb mijn krachttraining goed kunnen afwerken. Maar ik mis wedstrijdritme, het is niet ideaal om in de weken voor een wereldkampioenschap niet op je BMX te hebben gezeten." En dus is hij bescheiden in zijn verwachtingen, is al blij dat hij net op tijd hersteld is om deel te kunnen nemen. "Zeg nooit nooit, dat heb ik inmiddels wel geleerd. Maar het zou wel heel bijzonder zijn als ik nu goed genoeg ben om met de absolute top mee te doen. In Rio had ik toch een langere aanloop gekend na blessureleed. Het wordt een kwestie van ronde voor ronde proberen door te komen. Wie weet waar het me brengt. Maar als ik die regenboogtrui nu mee naar huis neem, heb ik mezelf wel echt overtroffen."
