Robert Slippens en Danny Stam wonnen in 2003 de Zesdaagse van Amsterdam. Op de piste waar ze al jaren hun trainingsrondjes reden. Voor de organisatie van de zesdaagse en het Noord-Hollandse baankoppel een belangrijk moment. “Het was een droomscenario voor alle partijen.”
Slippens: “Voordat we op het niveau waren om te winnen, heeft ons dat een seizoen of vier á vijf gekost. In onze eerste zesdaagse werden we op 56 ronden achterstand gereden, toen was er wel even twijfel. Is dit wat we wilden? Maar we gaven niet op. Juist onze motivatie om te slagen deed ons in die jaren steeds een beetje groeien. Het ontbrak ons in het begin aan techniek, vooral om een goede aflossing te doen. Alles wat minder ging, gingen we trainen, herhalen en finetunen tot het wel lukte. Het was onze gave om goed naar anderen te kijken en daar onze eigen draai aan te geven.”
Stam: “Amsterdam was onze thuisbaan. We hadden er nog net geen sleutel van, maar liepen daar naar binnen en naar buiten op het moment dat ons dat uitkwam. De mensen daar kenden ons en waren met ons begaan. Ze wisten hoe hard we werkten om onze droom te realiseren. Ze zagen ons immers al die uren trainen, rondjes draaien in het Velodrome. Ze leefden met ons mee.”
Slippens: “Op een korte baan als in Amsterdam kwamen we aanvankelijk beter voor de dag dan op een langere baan. Dat heeft met vermogen te maken. Vergeleken met Danny was ik relatief gezien een minder getrainde renner. Hij had echt ‘ausdauer’, reed daarvoor ook bij de opleidingsploeg van Rabobank op de weg. Op een langere baan komt het meer op duurvermogen aan. Zeker in het begin kon ik dat niet. Uiteindelijk hebben we ook in Berlijn en Kopenhagen op dergelijke lange banen gewonnen. Maar in Amsterdam, Gent, Bremen en Rotterdam waren we altijd goed. Eigenlijk was het onze specialiteit om te vlammen op baantjes van tweehonderd meter.”
Stam: “In Amsterdam was er het vertrouwen om weer een zesdaagse te organiseren. Daarom was het mooi dat er een sterk Nederlands koppel opstond. Robert en ik reden altijd samen, mensen konden met ons meeleven. Het was een droomscenario voor alle partijen. Het is lastig een stadion vol te krijgen met enthousiast Nederlands publiek voor buitenlandse koppels, hoe goed die jongens ook waren. Zo werkt dat in ons land. Je ziet het ook met vrouwenvoetbal en vrouwenhandbal. Als ze winnen, wordt het publiek enthousiast. Mensen konden een winter lang met ons meeleven en dat jaren achtereen. Dat is toch anders dan wanneer Niki Terpstra ’s winters twee keer meerijdt en dat de ene keer met Jens Mouris en de andere keer met Iljo Keisse doet.”
Slippens: “We hadden ons in 2003 suf getraind. Augustus en september stonden in het teken van kilometers maken, een basis leggen voor de winter. We wilden dat jaar winnen, omdat we er het jaar daarvoor met een tweede stek zo dichtbij waren. We wonnen onze eerste zesdaagse een winter ervoor in Bremen. ook op een korte baan. Toen wisten we: ‘het kan dus’. Alles lukte dat jaar. Je kunt wel eens voor niets demarreren, op het moment dat je aangaat al weten dat het nergens toe leidt, maar toen was elke aanval raak. Dat is natuurlijk ook een kwestie van koersinzicht. Het publiek reageert er dan ook op. Je had echt kippenvel op dergelijke momenten.”
Stam: “Natuurlijk valt er wat van je af op het moment dat je de Zesdaagse van Amsterdam wint. Het was onze baan, dankzij ons kwam er veel Nederlands, Noord-Hollands, publiek naar de baan. Je hebt hard gewerkt om de top te bereiken en dan lukt het in Amsterdam. We zullen er vast een feestje van gemaakt hebben, maar je ging ook weer door. De winter was nog lang en we gingen nog meer winnen. Dat wisten we toen heel zeker.”
Slippens: “Bij mij was het echt huilen, ik was wel emotioneel. Het had vijf jaar geduurd om dat doel te bereiken. Dat was keihard werken om op dat niveau te komen. Maar dan heb je een bevestiging dat je bij de top hoort. Ook nog eens in eigen huis. Er lag extra druk, maar we waren ook extra gemotiveerd want er zaten alleen maar bekenden op de tribune. We bleven ererondjes rijden en mensen knuffelen. Heel speciaal.”
Datum: 25-10-2003
Plaats: Velodrome, Amsterdam
Wedstrijd: Zesdaagse van Amsterdam
