Milan Vader geldt al enkele jaren als grote belofte binnen de Nederlandse mountainbikewereld. De renner uit Zeeland was dan ook heel blij in zijn laatste jaar in de categorie U23 te kunnen oogsten met een bronzen EK-medaille. Afgelopen jaar reed hij zich via de Nederlandse Habitat-ploeg in de kijker bij zijn nieuwe Franse werkgever.
Je rijdt dit jaar voor het Franse KMC-Ekoi-Orbea, een Frans UCI-team in het mountainbiken. Hoe is dat contact tot stand gekomen?
''Men heeft zelf contact gezocht net voor het wereldkampioenschap. Toen zijn we gaan praten en bleken we allebei heel geïnteresseerd in een samenwerking. Van mijn kant was het enthousiasme groot. Deze overstap naar dit internationaal georiënteerde team betekent voor mij dat ik me helemaal op mijn sport kan richten en ook dat ik me op kan trekken aan ploeggenoten als Victor Koretzky, Florian Vogel en Thomas Litscher. De afgelopen jaren was ik vaak de beste in mijn team, nu zal ik het echt moeten waarmaken. Ik denk dat een dergelijke omgeving me prikkelt om nog meer het beste uit mezelf te halen. We rijden bij dit team een mooi programma, met alle wereldbekers, terwijl ik ook veel vrijheid krijgt om dichter bij huis te rijden.''
Maar je hebt niet direct je koffers gepakt om naar Frankrijk te verhuizen?
''Dat is niet echt nodig. Ik mag gelukkig van mijn ouders nog even thuis blijven wonen. Onlangs stond er een Franse wedstrijd op het programma en ik geloof dat er later dit jaar nog één volgt. Maar vooralsnog is dat mijn Franse programma. Ook verder waren er geen echte redenen om mijn koffers te pakken. We hebben wel een service course en een kantoor in Frankrijk, maar dat staat in Parijs, niet echt in een MTB-omgeving dus. Bovendien zijn we best met een internationaal gezelschap. Er zijn twee Fransen bij, twee Zwiters, een Deense, een Britse en met mij één Nederlander. Echt samen trainen doen we ook niet, al staan er al wel een paar afspraken om met een aantal anderen van het team de bergen op te zoeken. Die heb ik hier in Zeeland net even wat minder voor handen. Verder is het zo dat ik een groot deel van mijn tijd op Watersley in Sittard doorbreng om mij te ontwikkelen als mountainbiker''
Wat merk je er dan wel van dat je in een Frans team bivakkeert?
''Hoewel er best veel in het Engels gecommuniceerd wordt, probeer ik ook wel mijn Frans een beetje uit richting de Franse renners en het begeleidingsteam. Verder heb ik ondertussen geleerd dat je toch met een cultuurverschil te maken hebt. Wat het voor mij ook wel leuk en leerzaam maakt, want ik ben natuurlijk wel een buitenlands avontuur aangegaan. Het blijkt toch maar weer eens dat we in Nederland toch wel erg direct zijn in onze vraagstellingen of de manier waarop we een antwoord geven. Dat kun je beter in dit team iets meer toelichten en iets minder snel naar de kern van de boodschap toe werken. Verder hoorde ik van een ploeggenoot dat je best wat drama mag maken als je iets écht graag wilt. Dus niet alleen zeggen dat je graag een bepaalde wedstrijd wilt rijden of een bepaalde voorbereiding wilt volgen, maar dat echt omkleden met waarom dat zo belangrijk voor je is. Dan wordt dat toch serieuzer genomen. En de maaltijden worden in Frankrijk toch wel wat belangrijker. Na een uitgebreide lunch wordt er ’s avonds nog een keer gegeten. Dat gebeurt wel later dan wij gewend zijn, maar ook daar wen je aan.''
Wat moet dit jaar je sportief brengen?
''Ik hoop in dit team sportief weer een stap te zetten. In de wereldbekers bij de elite verwacht ik niet direct voor de prijzen mee te doen. Maar het zou mooi zijn als ik daar toch eens een mooie uitschieter mag verwelkomen. Maar mijn piek moet komen te liggen rond het NK in Sittard en het EK in Brno (Tsjechië) . Het grote doel van de komende twee jaar is kwalificatie voor de Olympische Spelen in Tokio. Ik weet niet of ik dat ga halen, maar ik ga er wel alles aan doen om dat doel te realiseren. Het meest haalbare kwalificatiemoment lijkt mij een plek bij de eerste tien op een Europees Kampioenschap. Die zijn vaak net iets minder sterk bezet en daar een plek bij de eerste tien halen, is wel ambitieus, maar hopelijk ook haalbaar. Dat moet dan dit of volgend jaar gebeuren. Jammer genoeg heb ik nog geen idee hoe het parcours in Brno er uit ziet, maar ik kan op veel verschillende parcoursen uit de voeten. Het is voor mij zaak om in juli fysiek echt op mijn best te zijn.''
Een nieuw team betekent ook omschakelen naar nieuw materiaal, hoe is dat bevallen?
''Het grote voordeel van dit team is dat ze niet echt een factory team zijn dat verbonden is aan één specifiek merk fiets. Ze hebben echt gezocht naar een merk dat goed beviel en voor mij is de Orbea ook een schot in de roos. Tot nog toe – geef ik eerlijk toe – was ik nooit zo’n fan van een 'fully' (een fiets met voor- en achtervering, red), die stonden bij mij meestal ongebruikt aan de kant. Maar dit model bevalt mij dermate goed, dat ik juist helemaal om ben. Ik denk dat het kan bijdragen aan mijn ontwikkeling dit jaar.''
