Zijn nieuwe tenue zit als gegoten en na jaren is hij weer herenigd met fietsenmerk Bianchi. Als jongste aanwinst van LottoNL-Jumbo wil Pascal Eenkhoorn geleidelijk zijn weg naar de top vinden. Behalve op Strava. Daar is hij een echte KOM-jager.
Vier jaar. Zo lang gaf Pascal Eenkhoorn zich in 2016 de tijd om prof te worden. Dat jaar stapte hij van de Belgische juniorenploeg AVIA Cyclingteam over naar de opleidingsploeg van BMC. Hij besloot wel alvast te leven als fulltime prof: geen werk en ook geen studie, alleen de fiets. In zijn eerste jaar als belofte ging hij in de winter drie weken naar het Spaanse Calpe. Een jaar later was hij daar zelfs twee en een halve maand. Op eigen initiatief huurde hij samen met ploeggenoten Pavel Sivakov, Bram Welten en BMC-prof Nathan Van Hooydonck een appartement in Denia. “Als belofte krijg je salaris en dan kun je dat gemakkelijker regelen”, vertelt Eenkhoorn. Toeval of niet: de vier kameraden zijn komend seizoen allemaal prof. De Rus Sivakov, volgens kenners één van de grootste rondetalenten, verdedigt de kleuren van Sky, Welten die van het Franse Fortuneo-Oscaro en Van Hooydonck gaat zijn tweede jaar bij BMC in. Zelf draagt Eenkhoorn de geel-zwarte kleuren van LottoNL-Jumbo. Afgelopen zomer tekende hij een contract voor drie jaar. Twee jaar eerder dan zijn zelfopgelegde ultimatum.
Bianchi
Zijn tweewieler wordt een Bianchi, het merk waar hij als zesjarig jochie op begon. “Ik heb daar toen twee jaar op gereden, maar helaas heb ik die niet meer. Als je klein bent, groei je snel.” De toen kleine Eenkhoorn was fan van Lars Boom. “Hij won het WK veldrijden in Treviso, als jong mannetje met mooie uitspraken.” Nu is Boom zijn ploegmaat. Zelf reed Eenkhoorn ook in het veld. Vier keer werd hij in die discipline Nederlands kampioen. In 2015 stopte hij ermee. “Ik reed als eerstejaars junior het WK op de weg in Ponferrada. Dat vond ik veel mooier dan het WK veldrijden; de wereld is groter op de weg.” Ook vond hij het niet meer te combineren met zijn ambities op de weg. “Je hebt dan bijna geen rustperiode. Dan is het lastig concurreren met renners die zich alleen maar met de cross bezig houden.”
Genemuiden
Jarenlang reed de winnaar van de recentste Olympia’s Tour zijn rondjes in en rond het Overijsselse Genemuiden. Meestal alleen. “Niet veel wielrenners komen hier vandaan.” Voor hij belofte werd, trainde hij op gevoel. “Ik deed wat ik zelf wilde.” Als het regende, kroop hij op de Tacx, bijvoorbeeld. “Of ik skipte een training.” Dat veranderde bij zijn overstap naar BMC. Hij kreeg waterdichte kleding en een trainer. “Toen ben ik meer kwaliteit gaan doen in de vorm van intervaltrainingen.” Sinds januari is dat niet meer vanuit zijn ouderlijk huis in Genemuiden, maar in het Belgische Riemst, net over de grens bij Maastricht. “De ploeg heeft daar een appartement en ze vroegen of ik daar wilde wonen.” Hij ging akkoord. “Er wonen veel ploegmaten en andere profrenners.” Zo traint hij geregeld met BMC-renner Ben Hermans, LottoNL-Jumbo’s Jos van Emden en Paul Martens en Reinier Honig. Hij woont nu samen met zijn nieuwe ploeggenoot Antwan Tolhoek, die daar vorig jaar al was gehuisvest. Een gezellige huisgenoot, vindt Eenkhoorn. “We zijn allebei altijd in voor een praatje, ook in het peloton.” Waar ze niet zo van zijn, is schoonmaken. “We hebben een schoonmaakster. Antwan had dat al geregeld, gelukkig.”
"Fietsen is hobby, sportschool is werk"
Driejarenplan
In dat appartement doet Eenkhoorn ook zijn core stability. Omdat het moet, want hij is er geen fan van. “Nathan (Van Hooydonck, red.) zei altijd: ‘fietsen is hobby, sportschool is werk’. Dat geldt ook voor mij.” Toch doet Eenkhoorn ‘s winters twee à drie keer core stability. In de zomer is dat eens per week. Het hielp hem bij een goed debuut bij de profs. Hij won een rit in de Settimana Coppi e Bartali en reed in grote koersen als de Ronde van Vlaanderen mee. De ploeg heeft met hem een driejarenplan uitgestippeld. “Het eerste jaar wil ik vooral een grote basis leggen voor de toekomst. Het tweede jaar rijd ik hopelijk een grote ronde en wil ik de kopmannen in de klassiekers bijstaan. Het derde jaar hoop ik de Tour of de grote klassiekers te rijden.” Want die hebben zijn voorkeur, de klassiekers. Als junior werd hij eens tweede in Parijs-Roubaix. Toch komt hij tot een opmerkelijke uitspraak. “Het is een mooie koers, maar ik rijd liever de heuvelklassiekers en korte meerdaagses. Ik ben niet van de hectische koersen.”
"Ik ben een fanatieke Strava-gebruiker, met negentig KOM’s"
Eindsprint
Langste training ooit
Als nieuweling ben ik samen met mijn vader, Douwe Daatselaar en Youri Ottenbros op vakantie geweest in Italië. Vanaf de Umbrailpas reden we over de Stelvio naar Bormio en zo richting de Gavia. Boven hebben we wat gegeten. Daarna zijn we naar beneden gegaan om de Stelvio van de andere kant te beklimmen en af te dalen. We vertrokken om 8.30 uur en waren 17.00 uur weer terug.
Scooterrijder
Ik rijd heel weinig achter de scooter en hecht er niet veel waarde aan. Als ik anderhalf uur losrijd en doe dat een tandje lichter, heb ik volgens mij dezelfde training. Ik heb eens een artikel gelezen waarin stond dat trainen achter de brommer niet veel effect heeft. Dat geloof ik graag.
Trainingsuren
Gemiddeld zo’n twintig uur per week. Ook op rustdagen fiets ik graag anderhalf uur. Ik fiets ongeveer 28 dagen per maand.
Hobby’s
Als ik niet fiets, kijk ik Netflix of speel ik op de Playstation. Momenteel veel Assassins Creed Origins. Een spel dat zich afspeelt in het oude Egypte.
Zadeltasje
Tot de beloften deed ik alles in mijn achterzak, maar als je dan vijf uur traint is een zadeltasje handig. Daar stop ik mijn binnenbandje, twee bandenlichters en twee patronen in. In mijn achterzakken heb ik eten, een portemonnee en, bij slecht weer, mijn bodywarmer.
Traint als een brommer
Peter Lenderink. Sinds zijn blessure (beknelde liesslagader, red.) rijdt hij wat rustiger, maar vroeger kon je niet normaal naast hem fietsen. Hij was van het type ‘half wieltje voor’. Op trainingskamp met Sivakov, Welten en Van Hooydonck reden we vijf of tien minuten op kop en daarna wisselden we.
Strava
Ik ben een aardig fanatieke Strava-gebruiker. Ik heb negentig KOM’s. Het meest trots ben ik op de Côte de la Vecquée. We waren daar vorig jaar op trainingskamp en ik ging voor een KOM. Dat lukte. In de top-tien staan geen verkeerde namen achter mij: Oliver Naessen, Victor Campenaerts, Edward Theuns, Niki Terpstra, Wout Van Aert, Nikolas Maes en Eli Iserbyt.
Pascals favorieten
Trainingsrondje:
Rondje Knobbel. Een rondje over de Veluwe van zo’n negentig kilometer. Iedereen noemt het De Knobbel omdat er één klim is die zo heet.
Koffiestop:
In Zwolle. Las Rosas of Engelse Werk.
Bestelling:
Appeltaart met cappuccino.
Vaste trainingspartner:
In Genemuiden was dat Tim Naberman, maar ik trainde vaak alleen. Nu ik in België woon, train ik vaker met anderen. Het niveau is hoog en daar kan ik alleen maar van leren en sterker worden.
Omgeving:
Afgelopen jaar ging ik op eigen initiatief op hoogtestage in de Dolomieten. Ik wilde eens kijken hoe mijn lichaam daarop zou reageren. Dat bleek goed te zijn. Het was een prachtige omgeving. Ik was daar samen met de Deen Mikkel Frolich Honoré, renner bij Lotto Soudal U23. Ik ken hem al tien jaar, sinds de Jeugdtour van Assen en wedstrijden in Denemarken. We hebben altijd contact gehouden.
