De datum stond al even omcirkelt in mijn toch drukke wieleragenda. Maar het is haast vaste prik, mijn plekje op de jurywagen bij de Ronde van Warmenhuizen. Deze keer door enkele jongelingen een nieuw leven ingeblazen, met noodgedwongen een nieuwe parcours. Een zeer oude ronde die veel grote namen op de erelijst heeft staan.
In het kader van een keer meelopen met de jury en daarbij ook de vereiste licentiepunten meenemen, meldde ik mij aan de veilingweg. Ik werd hartelijk ontvangen en al direct kreeg ik enkele belangrijke taken toe bedeeld. Zo moest ik een rondje maken, om samen met een jurylid het parcours te verkennen en te kijken naar mogelijke onveilige situaties of objecten. Na enkele kleine aanpassingen, de parcoursbouwers hadden prima hun best gedaan, werd vakkundig de bel en het rondenbord bevestigd.
Een dag mee, is altijd een bijzondere belevenis. Als oud renner en nu trainer/coach zie je vaak de jury als een partij die vanuit de KNWU de regels dient te handhaven. Vaak wordt vergeten dat het ook oud renners en rensters zijn die wel degelijk hun pluimen hebben verdiend en weten waarover ze praten. “Meneer, even achter het hek”, vermaand de speaker een te enthousiaste toeschouwer. “Het staat er niet voor niks.”, gaat deze verder. Licht morrend zoekt de toeschouwer een ander heenkomen. De aanvangskoers van de sportklasse renners verloopt op rolletjes, behoudens een enkele renner, die meent dat er te veel ploegtactiek wordt toegepast door een concurrent en dat er afgesneden is. Vol furie komen deze dan ook het jury verhoogt in en doet briesend zijn verhaal…
Hetgeen dat opvalt is dat het jurylid in kwestie het rustig aanhoort en vervolgens de betreffende renner en ploegleider netjes op dit gebeuren wijzen. Het wordt aangehoord en even later geven de beide kemphanen elkaar toch de hand. Gezamenlijk rijden ze weg richting de permanence, onder goedkeurende blik van het jurycorps. Dit is dan ook typisch hetgeen de jury doet, boven de partijen staan en elkaar in waarde laten. “Zo, nu eerst even koffie Fred, dat hebben we wel verdient”, meldt de speaker mij en we lopen richting de goed verzorgde lunch.
Een dagje mee, zeker de moeite waard!
Tekst & foto: Fred de Groot
